از سال 1997 هواپیماهای بدون خلبان در ارتش آمریکا استفاده می شد و اکنون دولت این کشور تصمیم دارد بیشتر آنها را به کار گیرد و در مواردی چون حفاظت از مرزها، دستگیری مجرمین و کمک در هنگام بروز حوادث طبیعی نیز آنها را به پرواز درآورد.

برخی از شرکت ها بر این عقیده اند که هواپیماهای بدون خلبان پتانسیل تجاری بسیار بالایی برای استفاده در زمینه های مختلف - از بذر افشانی محصولات کشاورزی گرفته تا پیش گویی وضع هوا - دارا می باشند.

نیک ساباتینی (Nick Sabatini)، از مدیران مسئول امنیت هوایی، معتقد است به کارگیری و توسعه هواپیماهای بدون خلبان، قدم بزرگی در تحول هوانوردی خواهد بود. هر چند او با هواپیماهای تک نفره که هیچ اطمینانی به امنیت آنها نیست، مخالف است.

FAA ( اداره کل هوانوردی : Federal Aviation Administration) با دو مشکل اساسی در این زمینه روبروست :

- اگر به هر دلیلی ارتباط اپراتور با هواپیما قطع شود، چه اتفاقی روی خواهد داد؟

- به منظور اینکه هر هواپیما قادر به تشخیص هواپیماهای دیگر بوده و بتواند از آنها دوری کند، دستیابی به یک بسیار پیشرفته مورد نیاز است.

سال گذشته FAA دو هواپیمای بدون خلبان را برای استفاده های تجاری تست کرد. طبق اظهارات ساباتینی، امسال با تست 50 نوع دیگر از این هواپیماها موافقت شده است.

رابرت آون (Robert Owen)، پرفسوری از دانشگاه هوانوردی Embry-Riddle می گوید : "صنایع نظامی و غیر نظامی از FAA درخواست کرده اند که هواپیماهای بدون خلبان را در فضای هوایی آمریکا به پرواز درآورد."

"مجلس باید FAA را تشویق کند که مراحل لازم جهت کسب مجوزعملیات نظامی و غیر نظامی - تحت محدویت های مناسب – تسریع کند."

در حال حاضر اگر ارتش یا دولت آمریکا بخواهد یک هواپیمای بدون خلبان را در محدوده هوایی غیرنظامی به پرواز درآورد، FAA چنین اجازه ای را در مناطق غیرمسکونی، مشروط بر اینکه هواپیمای مربوطه توسط شخصی از روی زمین یا هواپیمای دیگری که آن را تعقیب کند، کنترل شود، خواهد داد.

در درخواست دایک ویترینگتون (Dyke Weatherington) نماینده طرح هواپیماهای بدون خلبان، از دفتر معاونت وزارت دفاع آمده است که :

"ما از وزارت دفاع تقاضا داریم که برای انجام آزمایشهای غیرنظامی و تجاری نیز به فضای هوایی کشور دسترسی داشته باشیم."

طبق اظهارات یکی از اعضای انجمن خلبانان و مالکین هواپیما، هنوز هیچگونه آزمایش قطعی برای اثبات امنیت هواپیماهای بدون خلبان در محدوده های هوایی که هواپیماهای معمولی در آنها بی خطر هستند، انجام نشده است.

این هواپیماها نه تنها قادر به تشخیص و دوری از دیگر هواپیماها نیستند، بلکه نمی توانند به راهنمایی های کنترل ترافیک هوایی نیز جواب دهند. تنوع این هواپیماها یکی از مشکلاتی است که تنظیم کردن آنها را دشوار کرده است.

در حال حاضر هواپیماهای بسیاری وجود دارند که به خودی خود پرواز می کنند و تنها از راه دور توسط یک اپراتور کنترل می شوند. وزن برخی از آنها حتی از یک پوند هم کمتر است و برخی دیگر ممکن است طول بال هایشان از یک بوئینگ 737 بیشتر باشد.

مقامات دولتی و قانونگذاران آمریکا هم اکنون در حال بررسی امنیت هواپیماهای بدون خلبان در محدوده های فضایی غیر نظامی هستند.